BIEŻĄCE OGŁOSZENIE:

Spowiedź, Msza Święta i spotkanie z kapłanem dla przygotowujących się do przyjęcia Sakramnetu Bierzmowania w piątek 5 stycznia 2024 roku o godzinie 17.15. Prosimy aby kandydatom do bierzmowania twarzyszył przynajmniej jeden rodzin albo chrzestny.

Imiona do bierzmowania w pytaniach i odpowiedziach

1. Po co imię do bierzmowania?

Celem wyboru imienia do bierzmowania jest znalezienie patrona, który będzie nam towarzyszył w dalszym życiu. Choć patrona niejednokrotnie rodzice wybierają dziecku w trakcie Chrztu Świętego, przy sakramencie bierzmowania można samodzielnie wybrać świętego czy błogosławionego, którego postawa życiowa najbardziej nas zachwyciła. Oczywiście może być to ten sam patron, którego imię nosimy już od chrztu, ale można też wybrać sobie nowego patrona.

2. Czy imię do bierzmowania musi być święte?

W świetle prawa kościelnego lista imion do bierzmowania obejmuje wszystkie imiona osób świętych lub błogosławionych, czyli po beatyfikacji lub kanonizacji przez Kościół Katolicki. Są to osoby, które są wzorcem osobowym nie tylko dla katolików, ale często również dla innych wyznań chrześcijańskich.

3. Czy trzeba brać imię do bierzmowania?

Imienia nie trzeba wybierać, jeżeli imię nadane na chrzcie jest imieniem świętego lub świętej. Jeżeli jednak podczas chrztu nie otrzymaliśmy imienia świętego patrona, należy go sobie wybrać przy bierzmowaniu.

Imiona do bierzmowania – co symbolizują?

Czym właściwie jest bierzmowanie? Zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego sakrament Bierzmowania wraz z Chrztem oraz Eucharystią tworzą Triadę Sakramentów Wtajemniczenia Chrześcijańskiego. Bierzmowanie jest więc dopełnieniem łaski otrzymanej w trakcie Chrztu Świętego, dlatego tak ważne jest by zostało ono przyjęte przez osobę wierzącą. Prawo kościelne (KKK 1285) mówi o tym, że przez sakrament bierzmowania osoby ochrzczone jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymując szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej. W trakcie bierzmowania, osoba przyjmująca ten sakrament otrzymuje nowe, drugie lub trzecie imię, które sama sobie wybrała.Imiona do bierzmowania i tradycja ich nadawania wywodzą się z Nowego Testamentu, gdzie Jezus często nadawał nowe imiona swoim uczniom, jak np. Szymonowi, który otrzymał imię Piotr. W związku z tym,imię do bierzmowaniapowinno być wybrane ze szczególną rozwagą.

W świetle prawa kościelnegolista imion do bierzmowania obejmuje wszystkie imiona osób świętych lub błogosławionych, czyli po beatyfikacji lub kanonizacji przez Kościół Katolicki. Są to osoby, które są wzorcem osobowym nie tylko dla katolików, ale często również dla innych wyznań chrześcijańskich. W trakcie swojego życia święci wyznawali wartości, dzięki którym ich życie uznane zostało przez Watykan za święte lub też oddali swoje życie w imię Chrystusa.Dlatego też, zamiast wybierać imię z uwagi na jego oryginalność, warto zastanowić się, kim była osoba będąca patronem danego imienia.

Powinniśmy wybrać imię takiej osoby, którą uznajemy dla siebie za wzór pod kątem wiary i która wyznawała wartości, którymi my również chcielibyśmy kierować się w życiu. Warto na to zwrócić uwagę, zwłaszcza że w trakcie przygotowań do sakramentu bierzmowania ksiądz może poprosić o uzasadnienie naszej decyzji, poprzez odwołanie się właśnie do dokonań lub życia patrona wybranego przez nas imienia.Najlepszym rozwiązaniem jest przejrzenie katalogu imion do bierzmowania, w którym zawarte są imiona patronów, wraz z krótkimi informacjami na temat patronażu imienia i ich życiorysu.

Najpopularniejsze imiona do bierzmowania damskie

Jeśli chodzi o imiona do bierzmowania dla dziewczyn największą popularnością wśród młodych katolików cieszą się:

• Agata(dobra, szlachetna)– święta Agata (dziewica, męczennica) jest patronką pielęgniarek, jej wstawiennictwa szukają też osoby chore na choroby piersi. Modlimy się do niej również w trakcie trzęsień ziemi. Urodzona na Sycylii, została umęczona w Katanii w 251 r. za brak zgody na małżeństwo z rzymskim senatorem. Wyróżniała się heroicznymi cnotami, a jej kult miał miejsce praktycznie natychmiast po jej śmierci. Zmarła w więzieniu po torturach, w trakcie których w całym mieście odczuwalne były wstrząsy. Jej imię widnieje w I Modlitwie Eucharystycznej w trakcie Mszy Św.
• Agnieszka(czysta)– dziewica i męczennica, zmarła w wieku zaledwie 13 lat w wyniku krwawych prześladowań za cesarza Dioklecjana. Jedna z najświętszych męczenniczek rzymskich. O jej rękę rywalizowało wielu kandydatów, w tym rzymski szlachcic. Ona jednak twierdziła, że jej wybranek jest niewidoczny dla śmiertelników. Mężczyźni, chcąc złamać jej upór oskarżyli ją o to, że jest chrześcijanką. Nie ugięła się przed sądem, nie wzruszyło jej nawet widmo tortur, w związku z czym została odesłana do domu publicznego. Tam jednak żaden mężczyzna nie odważył się jej dotknąć oprócz jednego, który został nagle porażony ślepotą i zmarł w męczarniach. Po wyjściu z domu publicznego została skazana na ścięcie. Egzekucji poddała się ze szczęściem wymalowanym na twarzy. Pochowana przy Via Nomentana, gdzie za cesarza Konstantyna postawiono jej bazylikę, a jej imię do dzisiaj występuje w I Modlitwie Eucharystycznej.
• Anastazja(zmartwychwstała)– patronka tkaczy i cenzorów. Urodzona w połowie III wieku w Rzymie, wydana za mąż za bogatego poganina, który był dla niej niezwykle okrutny. Po jego śmierci pomagała uwięzionym chrześcijanom, w tym św. Chryzogonowi, któremu towarzyszyła aż do ostatnich chwil życia. Po jego egzekucji sama została uwięziona i po wielu torturach skazana na śmierć przez spalenie w 304 roku. Jej imię wymienia się w Kanonie Rzymskim.
• Anna(pełna łaski)– żona Joachima i matka Maryi, babcia Jezusa. Pochodziła z rodziny kapłańskiej, wspominana jest jedyne w apokryfach tj. Protoewangelia Jakuba i Księga Narodzenia Maryi. Długo pozostawała bezdzietna, dopiero gdy będący już w podeszłym wieku Joachim udał się na pustkowie przez 40 dni pościć i modlić się, anioł oznajmił mu że Anna urodzi dziecko, które będzie radością ziemi. Dlatego też Maryja została oddana na służbę do świątyni. Anna po śmierci Joachima prawdopodobnie wyszła jeszcze dwukrotnie za mąż i urodziła znane z Ewangelii Salome i Marię Kleofasową. Jej kult rozrastał się równolegle z kultem Matki Boskiej. Jest patronką matek, wdów, ubogich, kobiet rodzących, górników kopalni złota, piekarzy, żeglarzy, a także szkół chrześcijańskich. Razem ze św. Joachimem są patronamimałżonków.
• Beata(błogosławiona) – Święta Beata przyszła na świat w chrześcijańskiej rodzinie hiszpańskiej w III wieku. Wraz z bratem i grupą młodych Chrześcijan udała się do Galii, a dokładnie do Sens. Cechowała ją szczególna pobożność, pełniła w gminie znaczącą funkcję. Zginęła śmiercią męczeńską wraz z bratem za rządów cesarza Aureliana. Na miejscu jej pochówku została wybudowana kaplica, a następnie jej relikwie przeniesiono do miasta, gdzie wybudowano kościół będący miejscem kultu.
• Dorota(dar Boży)– pierwsza i jedyna błogosławiona polska stygmatyczka. Ukryte stygmaty, bardzo bolesne, miała od młodzieńczych lat. Urodzona w 1347 r. na Żuławach Malborskich w rodzinie bogobojnych Holendrów. Matka często zabierała ją na pielgrzymki do miejsc odpustowych, stąd też od dziecka miłowała się w modlitwie i pokucie. Pragnęła wstąpić do zakonu, jednak za namową matki wyszła za mąż w wieku 16 lat. Małżeństwo nie przyniosło jej szczęścia. Stanowcza, sumienna, pracowita i nieustępliwa, z dziwięciorga dzieci ośmioro straciła w wyniku epidemii. Jej córka została benedyktynką. Za jej namową Dorota pielgrzymowała wraz z mężem do wielu sanktuariów, a po jego śmierci całkowicie oddała się modlitwie i działalności charytatywnej. Ostatecznie kazała się zamurować w celi przylegającej do prezbiterium katedry w Kwidzynie, przez okno podawano jej pokarm i Komunię Św. Przeżyła tak 14 miesięcy, w trakcie których ludzie często przychodzili do niej z prośbą o radę i modlitwę. Kult błogosławionej, który rozpoczął się zaraz po jej śmierci zatwierdził w 1976 roku papież Paweł VI.
• Elżbieta(Bóg jej przysięgą)– jej ojcem był Piotr III, król Argonii. Imię otrzymała po ciotce, św. Elżbiecie Węgierskiej. Od dziecka otaczała ją atmosfera pobożności. Wydana w wieku 12 lat za swawolnego króla Portugalii Donizjusza, dalej oddawała się praktykom religijnym, a dzięki swojej cierpliwości i cnotliwości obyczajów nawróciła męża na drogę pobożności. Doznała wielu cierpień, jednak zawsze okazywała miłosierdzie i pomagała bliźnim. Po śmierci męża wstąpiła do zakonu klarysek. Przed śmiercią zdążyła jeszcze pogodzić walczących ze sobą swojego syna (króla Portugalii) i wnuka (króla Kastylii). Zmarła w 1336 roku.
• Jadwiga(zwyciężająca w boju)– święta Jadwiga Śląska urodziła się na Bawarii w rodzinie książęcej. W wieku 12 lat została wydana za Henryka Brodatego, księcia wrocławskiego, z którym miała 5 dzieci. Po ich urodzeniu małżonkowie przez 30 lat żyli wstrzemięźliwie, złożywszy uroczyste śluby czystości. Pełna miłosierdzia dla wszystkich żebraków, chorych, więźniów. Wystawiona na wiele ciężkich prób i cierpień związanych z życiem jej dzieci. Jej mąż dostał się do niewoli Konrada Mazowieckiego i dopiero gdy Jadwiga pieszo i boso poszła z Wrocławia do Czerska i rzuciła się do nóg Konradowi, uzyskała uwolnienie męża. W końcu jeszcze spadł na Henryka grom klątwy za przywłaszczenie sobie dóbr kościelnych i umarł obciążony klątwą. Jej wiara pozostała jednak niewzruszona. Ostatnie lata spędziła w założonym przez siebie klasztorze cysterek w Trzebnicy, gdzie przeoryszą była jej córka Gertruda. Umarła w 1243 r., a już 24 lata później została kanonizowana. Jest patronką Śląska.
• Joanna(Jahwe łaskawy)– św. Joanna d’Arc, jest m.in. patronką Francji. Urodziła się w 1412 roku, już jako mała dziewczyna podobno słyszała głosy św. Michała, św. Małgorzaty i św. Katarzyny. Najpierw zagadkowo, potem zaczęły wypowiadać się coraz konkretniej, aż nakazały jej udać się do króla Francji i pomóc mu odzyskać królestwo. Musiała przezwyciężyć opór dworu królewskiego i kleru, ale w końcu otrzymała małą armię na której czele zdobyła twierdzę Orlean. Potem odniosła szereg innych ważnych zwycięstw. W 1430 roku została sprzedana Anglikom. Wojska Karola VII nie pomogły jej, więc po wielu miesiącach więzienia postawiono ją przed trybunałem, gdzie wpadła w pułapkę i wypowiedziała kilka stwierdzeń przypominających herezje. Uznano ją za czarownicę i spalono na stosie 30 maja 1431 roku w wieku 19 lat. Po 30 latach została oczyszczona z win, a jej kanonizacja miała miejsce w 1920 roku.
• Katarzyna(bez skazy)– Katarzyna Aleksandryjska to jedna z najpopularniejszych świętych. Patronuje m.in. żonom, dziewicom, garncarzom, grabarzom, piekarzom, młynarzom, szwaczkom i krawcowym, fryzjerom, adwokatom, jest patronką nauki. Podobno pochodziła z Aleksandrii, z królewskiego rodu. Miała wielu kandydatów na męża, jednak jako chrześcijanka złożyła śluby czystości. Za młodu umacniała w wierze prześladowanych przez cesarza chrześcijan, jego również próbując nawrócić na wiarę w Chrystusa. Była zmuszana do składania ofiary pogańskim bożkom jednak sprzeciwiła się temu. W efekcie została aresztowana i torturowana. Według legendy jej ciało aniołowie przenieśli do kościoła na górze Synaj, gdzie jej relikwie są przechowywane do dnia dzisiejszego.
• Kinga(z walecznego rodu)– urodzona w 1234 roku w węgierskiej rodzinie królewskiej, od dziecka przebywała na dworze w Ostrzychomiu. Była wychowywana bardzo religijnie, choć już w wieku 5 lat została zaręczona z księciem Bolesławem, który 4 lata później objął tron na Wawelu. Zdołała go nakłonić do zachowania dziewiczej czystości, dlatego otrzymał przydomek Wstydliwy. Została tercjarką III Zakonu Św. Franciszka. W otrzymanej od Bolesława Ziemi Sadeckiej założyła klasztor klarysek, gdzie po śmierci męża złożyła uroczystą profesję. Lud zapamiętał ją jako pobożną, czułą na ludzką biedę i miłosierną kobietę, dlatego po jej śmierci zaczął ją traktować jako orędowniczkę Bożą, a do jej grobu rozpoczęły się pielgrzymki. Beatyfikowana w 1690 roku przez papieża Aleksandra VIII, w 1999 kanonizowana przez Jana Pawła II.
• Klara(jasna)– określana mianem duchowej siostry św. Franciszka, gdyż również pochodzi z Asyżu. Od dziecka oddana Bogu, pod wpływem rozmowy ze św. Franciszkiem postanowiła wstąpić do zakonu benedyktynek. Tam dołączyła do niej jej siostra Agnieszka. Potem zostały przeniesione do innego domu zakonnego, gdzie wstąpiła również jej matka z kilkoma szlachciankami i wspólnie utworzyły zakon klarysek, zwany II zakonem świętego Franciszka. Przez lata zakładała również inne klasztory, o surowym trybie życia, poszcząc i kierując się duchem ubóstwa. Klara nie dbała o żadne wartości materialne, nawet w kwestii prowadzenia własnego klasztoru. Gdy został on napadnięty przez armię Fryderyka II stanęła w oknie i z monstrancją rozpoczęła modlitwę do Boga. Żołnierze uciekli w popłochu zostawiając klasztor klarysek niezdobyty. Zmarła w 1253 roku.
• Łucja(narodzona o wschodzie słońca)– pochodziła z Sycylii, poniosła śmierć męczeńską w 304 r. po torturach na tle religijnym. Podobno udała się do grobu św. Agaty prosząc o zdrowie dla matki, gdzie oprócz wysłuchania próśb usłyszała, że zginie jako męczennica. Złożyła śluby czystości i rozdała majątek ubogim, przez co jej zalotnik doniósł na nią, że jest chrześcijanką. Skazana na pobyt w domu publicznym oparła się oprawcom. Gdy próbowano ją spalić na stosie, ogień nie zrobił jej krzywdy. Zginęła dopiero w wyniku ciosu mieczem w wieku 23 lat. Jest wymieniana w kanonie rzymskim.
• Magdalena(kobieta z Magdalii)– tak naprawdę Maria Magdalena, nazwana tak od nazwy swojego rodzinnego miasta w Galilei. Nawrócona przez Jezusa, towarzyszyła jemu oraz jego matce aż do jego śmierci. To jej pierwszej, przed apostołami, Jezus ukazał się po zmartwychwstaniu. Razem z Łazarzem po śmierci Jezusa wyruszyła w morze i dopłynęła aż do Marsylii. Święto Marii Magdaleny chrześcijanie wszystkich obrządków obchodzą 22 lipca.
• Maria(ukochana w Bogu)– matka Jezusa, żona Józefa z Nazaretu, uznawana za jedną z głównych postaci w wierze wielu wyznań chrześcijańskich jak również w innych religiach np. w Islamie. Wymieniana jest w Modlitwie Eucharystycznej . Była córką Joachima i Anny, w wieku 3 lat przekazana na służbę do świątyni. Poczęła i urodziła syna pod wpływem Ducha Świętego. Po narodzinach Jezusa w Betlejem w przekazach biblijnych pojawia się sporadycznie. Kluczowe fragmenty to odnalezienie dwunastoletniego Jezusa w świątyni, wesele w Kanie Galilejskiej i moment ukrzyżowania. Po swojej śmierci również dostąpiła wniebowstąpienia. Tytułowana jest jako Matka Boża, Najświętsza Maryja Panna, Madonna, Matka Boska. Sformułowania te używane są głównie przez katolików.
• Marta(gospodyni)– siostra Marii Magdaleny i Łazarza, mieszkała z nimi w Betanii. Byli przyjaciółmi Chrystusa. Uznawana za wyjątkową gospodynię, co podkreślane jest m.in. w ewangelii św. Łukasza.
• Róża(kwiat róży)– pierwsza święta w obu Amerykach, urodziła się w Limie w 1586 roku. Imię Róża otrzymała przy bierzmowaniu. Zajmowała się m.in. hodowlą kwiatów już od młodego wieku po to, by pomóc rodzinie. Złożyła śluby dziewictwa i odmówiła zamążpójścia, a w wieku 2 lat została tercjarką dominikańską. Całkowicie oddała się pokutnym praktykom, poddając najcięższym umartwieniom, wzorując na św. Katarzynie ze Sieny. Zawsze niosła pomoc potrzebującym , szczególnie Indianom i niewolnikom. Uznawana jest za inicjatorkę wolontariatu ubogim w Peru.
• Stefania(wieniec)– urodzona na północy Włoch w biednej rodzinie, zarabiała pracując jako służąca. Kiedy była bardzo młoda jej ojciec został dominikaninem. Katechizmu nauczał ją stygmatyk Mateusz, który nazwał ją jego duchową spadkobierczynią. Od 7 roku życia doznawała wizji świętych, złożyła śluby ubóstwa i czystości. Otrzymała pierścień będący symbolem tych ślubów. Niedługo po śmierci zakonnika doznała jego objawienia i została obdarzona stygmatami. Wstąpiła do dominikanek, zakładając wspólnotę Sióstr Trzeciego Zakonu Dominikanek w Soncino. W swoich objawieniach doznawała różnych etapów męki Chrystusa, co potwierdzają zeznania 21 świadków. Podobno miała dar czytania w myślach i rozpoznawania ludzkich uczuć. Dokładnie przepowiedziała również datę swojej śmierci.
• Teresa(kobieta z wyspy Tera)– urodzona w 1515 roku w Hiszpanii, osierocona w wieku 12 lat i umieszczona w klasztorze. Po powrocie do domu postanowiłą wstąpić do zakonu karmelitanek. Doznawała niezrozumiałych objawień duchowych, które powodowały u niej cierpienia. Dopiero po poznaniu jezuitów zrozumiała ich sens i podjęła wolę bożą polegającą na zreformowaniu rozluźnionej karności zakonnej. W ciągu 20 lat zbudowała 32 klasztory, w tym 15 męskich. Stworzyła wiele dzieł ascetycznych, a także swoją autobiografię. Należy do jednych z największych postaci w Kościele. W 1970 roku papież Paweł VI zaliczył ją do grona doktorów Kościoła.
• Urszula(młoda niedźwiedzica)– błogosławiona Urszula urodziła się w Austrii, w domu o bardzo katolickich tradycjach. Po latach jej rodzina wróciła do Polski i osiedliła się niedaleko Bochni. Opiekowała się biednymi, leczyła chorych i wstąpiła do zakonu urszulanek w Krakowie, gdzie po latach została przełożoną. Była inicjatorką zmian w konstytucjach zakonnych, podróżowała do Petersburga, Finlandii, Szwecji, w 1920 roku założyła zakon urszulanek szarych. Apostołowała także w Rzymie, gdzie zmarła w 1939 roku. Beatyfikowana przez Jana Pawła II w 1983 roku.
• Weronika(święte oblicze)– pobożna niewiasta jerozolimska, która towarzyszyła Chrystusowi na Drodze Krzyżowej, podając mu chustę, nazywaną chustą Weroniki. Miała ona uleczyć cesarza Tyberiusza. Podobno wyszła za mąż we Francji za Zacheusza, miała towarzyszyć Marcjanowi w zaniesieniu relikwii Maryi Panny do Soulac, gdzie mieści się jej grób.
• Wiktoria(zwycięstwo)– męczennica, poniosła śmierć na przełomie III i IV wieku. Była szlachetnie urodzoną rzymianką, która nie chciała wyjść za poganina. Razem z przyjaciółką Anatolią odrzuciły zaręczyny swoich zalotników, składając śluby czystości. Urażeni mężczyźni porwali kobiety i uwięzili je, a po bezowocnych namowach oskarżyli o chrześcijaństwo. Było to równoznaczne z wyrokiem śmierci, któremu Wiktoria poddała się bez oporu. Nie wiadomo jednak jak została zamordowana. Przedstawiana jest jako rzymska dziewica z palmą, sztandarem, mieczem lub ze smokami.

Oto nieco mniej popularne, ale wciąż warte uwagi imiona do bierzmowania żeńskie z opisem patronażu:

• Apolonia– patronka dentystów, stomatologów,
• Barbara– patronka górników, architektów, cieśli, żołnierzy, strażników i więźniów,
• Bernadeta– patronka pasterzy,
• Brygida– patronka pielgrzymów, pracujących na roli oraz dobrej śmierci,
• Cecylia– patronka niewidomych, śpiewaków, chórzystów, , muzyków i organistów,
• Daria– patronka sędziów,
• Eulalia– patronka żeglarzy,
• Faustyna– patronka Łodzi i Ziemi Świnickiej,
• Felicyta– patronka kobiet i matek,
• Filomena– patronka szczęśliwych narodzin dzieci, matek, ludzi interesu, tych którzy są w potrzebach finansowych
• Franciszka– patronka emigrantów,
• Genowefa– patronka dziewic, kobiet, pasterzy, rybaków, kapeluszników, rzemieślników,
• Helena– patronka wytwórców igieł, wytwórców gwoździ, kopalni,
• Hiacynta– patronką chorób ciała, chorych, jeńców, więźniów, ludzi wyśmiewanych ze względu na wiarę,
• Honorata– patronka handlarzy i kupców,
• Irena– patronka dziewcząt,
• Izabela– patronka chorych,
• Jolanta– patronka chrześcijańskich rodzin i matek,
• Julia– patronka dziewic, chorych i ubogich,
• Karolina– patronka osób molestowanych,
• Klotylda– patronka kobiet i notariuszy,
• Krystyna– patronka młynarzy,
• Lidia– patronka farbiarzy,
• Małgorzata– patronka ciężarnych, bezpłodnych kobiet i dobrej śmierci,
• Matylda– patronką fałszywie oskarżonych, rodzin wielodzietnych, wdów oraz rodziców, którym zmarły dzieci.
• Monika– patronka matek i wdów,
• Natalia– patronka rolników zbierających len,
• Otylia– patronka chorych na choroby uszu i gardła,
• Regina– patronka cieśli, stolarzy i pasterzy,
• Rozalia– patronka chroniąca od zarazy,
• Ryta– Patronka spraw trudnych, opiekunka dzieł charytatywnych,
• Sabina– patronka gospodyń domowych,
• Zdzisława– patronka młodych matek i małżeństw,
• Zyta– patronka ubogich dziewcząt i pomocy domowych.

Męskie imiona do bierzmowania

Jakie są najpopularniejsze męskie imiona na bierzmowanie i ich znaczenie? Święci patroni do bierzmowania najchętniej wybierani przez chłopców to:

• Albert(szlachetny)– brat Albert, urodzony w 1845 roku w Igłomi, jako 18-latek brał udział w powstaniu, gdzie stracił lewą nogę. Po powstaniu udał się na emigrację do Paryża i Monachium, po czym wrócił do Polski, stając się jednym z prekursorów polskiego impresjonizmu. W 1880 roku wstąpił do jezuitów jednak zrezygnował i po pewnym czasie zajął się tercjarstwem franciszkańskim. Pod groźbą zesłania na Sybir przeniósł się do Krakowa, gdzie wstąpił do zakonu franciszkańskiego. Za pieniądze ze sprzedaży swoich obrazów założył domy dla sierot, kalek, starców, przytułki dla ubogich, pomagał chorym i opłacał ich pobyty w szpitalu. Jego prace kontynuują założone przez niego zakony albertynów i albertynek. Zmarł w 1916 roku, w 1983 roku został beatyfikowany, a sześć lat później kanonizowany przez Jana Pawła II.
• Andrzej(człowiek, który wie czego szuka)– pierwszy z powołanych dwunastu apostołów, brat św. Piotra. Pochodził z rodziny rybackiej nad jeziorem Galilejskim. Był uczniem Jana Chrzciciela a następnie poszedł za Jezusem. Po jego śmierci jako pierwszy głosił Ewangelię w Bizanjcum i innych miastach Azji Mniejszej. Skazany na śmierć męczeńską na krzyżu o kształcie litery X, nazywanym potem od jego imienia. Uznany za świętego zarówno w Kościele Katolickim jak i Prawosławnym. Jego imię wymieniane jest w modlitwie Eucharystycznej Kanonu Rzymskiego.
• Bartłomiej(syn Tolmaja)– jeden z dwunastu apostołów, w Ewangelii św. Jana występuje pod imieniem Natanael. Wyróżniał się dobrym wykształceniem. Według apokryfu Męka Bartłomieja Apostoła głosił Ewangelię w Indiach, Arabii, Etopii oraz Armenii, gdzie nawrócił na chrześcijaństwo jej króla. Zginął śmiercią męczeńską, rozpięty na krzyżu głową w dół i żywcem obdarty ze skóry. Uznany za świętego zarówno w Kościele Katolickim jak i Prawosławnym. Jego imię wymieniane jest w modlitwie Eucharystycznej Kanonu Rzymskiego.
• Filip(kochający konie)– kolejny z apostołów, podobnie jak święty Andrzej pochodził z Betsaidy i był uczniem Jana Chrzciciela. Nie są znane jego dalsze dzieje po śmierci Jezusa, jednak podobno miał głosić Ewangelię w Azji i tam zginąć jako męczennik za wiarę.
• Franciszek(pochodzący z Francji)– urodził się w Asyżu w 1182 roku. Odznaczał się wyjątkową wrażliwością, w czasie walk z Perugią dostał się do niewoli, co bardzo wpłynęło na jego zdrowie. To skłoniło go do zmiany życia. Został rycerzem i udał się na wojnę. W jej trakcie, w Spoletto miał sen, w którym objawił mu się Bóg. Pod jego wpływem powrócił do Asyżu i podjął decyzję o wytrwaniu w modlitwie i umartwieniu oraz niesieniu pomocy ubogim. Po raz kolejny miał widzenie, w którym Bóg kazał mu naprawić Kościół. Błędnie zrozumiał przesłanie, w wyniku czego został wydziedziczony. Po tym wydarzeniu rozpoczął misję odnowy zniszczonych kościołów. W 1209 roku założył zakon Braci Mniejszych, którzy oddawali się wędrownemu kaznodziejstwu. Byli zakonem żebraczym, nie przyjmowali też żadnych tytułów kościelnych. W trakcie swoich misji otrzymał od sułtana Egiptu żelazny list, dzięki któremu mógł udać się do Ziemi Świętej. W 1224 roku w Alvernii, w trakcie 40-dniowego postu otrzymał stygmaty. Jego wpływ na życie artystyczne i duchowe średniowiecza był ogromny. Umierając rozkrzyżował przebite stygmatami ręce. Już po dwóch latach od śmierci został kanonizowany przez Grzegorza IX.
• Grzegorz(mądry/rozmodlony)– papież i doktor Kościoła. Już w wieku 34 lat został mianowany prefektem Rzymu. Po śmierci swojego ojca wybudował aż sześć klasztorów na Sycylii, a kolejny – klasztor benedyktynów założył w swoim domu po czym w 575 roku wstąpił do niego. Jednogłośnie został wybrany na papieża, a swoją działalnością zapewnił sobie przydomek Wielki. Dał początek Państwu Kościelnemu. Jest autorem wielu wartościowych dzieł, przede wszystkim homilii i listów. Ustalił też gregoriański porządek mszy. Zmarł w 604 roku.
• Jakub(Bóg ochrania)– błogosławiony Jakub pochodził z diecezji krakowskiej. Był gorliwym franciszkaninem i oddanym misjonarzem Stowarzyszenia Braci Pielgrzymujących dla Chrystusa. Pod koniec XIV w. został arcybiskupem halickim. Żył skromnie, cały majątek przeznaczając na rzecz Kościoła. Dzięki niemu Kościół na Rusi wzmocnił się. Był ponadto doradcą Władysława Jagiełły. Papież Pius VI beatyfikował go pod koniec XVIII w.
• Jan(z Boską chwałą)– apostoł, brat św. Jakuba. Był rybakiem, uczniem Jana Chrzciciela, a następnie Jezusa. Najbardziej przez niego umiłowany, powiernik wszystkich jego tajemnic, w tym tej o zdradzie Judasza. Jezus powierzył mu również opiekę nad Maryją. To on zdjął ciało Jezusa z krzyża i jako pierwszy rozpoznał zmartwychwstałego Chrystusa. Razem z Piotrem uzdrowili chromego, za co pojmano ich i nakazano więcej nie nauczać o Jezusie. Wobec sprzeciwu wtrącono ich do więzienia skąd uratował ich anioł. Przez kilka lat głosił Słowo Boże w Samarii, a następnie udał się do innych krajów wraz z Maryją. Autor Apokalipsy, zmarł w 104 roku w Efezie.
• Józef(niech się przyda Jahwe)– mąż Maryi i przybrany ojciec Jezusa. To jemu Anioł wyjaśnia tajemnicę i nakazuje ucieczkę do Egiptu. Pochodził z królewskiego rodu Dawida, był cieślą, sprawiedliwym i pracowitym człowiekiem. Bezwzględnie zawierzał Bogu. Jest patronem Kościoła. Marzec jest miesiącem czci świętego Józefa.
• Krzysztof(ten co niesie Chrystusa)– wyróżniał się niezwykłą siłą, dlatego też postanowił oddać się na służbę królowi swojej krainy. Następnie oddał się szatanowi, a gdy zobaczył że ten boi się Chrystusa, to jemu postanowił służyć. Przyjął Chrzest i zamieszkał nad rzeką Jordan, w ramach pokuty przenosząc na swoich barkach pielgrzymów przez rzekę. Pewnej nocy usłyszał dziecko proszące go o pomoc. Kiedy wziął je na ramiona przytłoczył go wielki ciężar. Okazało się, że był to Jezus, który zapowiedział mu śmierć męczeńską. Jest patronem kierowców.
• Łukasz(urodzony o świcie)– towarzysz Pawła Apostoła w podróżach misyjnych. Choć nie należał do grona dwunastu apostołów jest autorem Ewangelii i Dziejów Apostolskich. Z zawodu był lekarzem, jego matka wynajęła pokój apostołom, których podglądał i uczył się od nich. Przyjął chrzest podczas podróży misyjnej św. Pawła po czym stał się jego najwierniejszym uczniem. Był podobno również autorem licznych ikon. Zmarł w Efezie lub w Tebach.
• Marcin(związany z Bogiem)– urodziny około 317 roku. Służył w rzymskich legionach w Galii, u bram miasta Amiens podzielił się z żebrakiem swoim płaszczem. Następnej nocy w śnie miał zobaczyć Chrystusa okrytego tym płaszczem, mówiącego aniołom że to właśnie Marcin mu pomógł. Przyjął chrzest i wystąpił z wojska. Przez pewien czas był akolitą, następnie pustelnikiem, gromadząc wokół siebie ogrom uczniów. Założył z nimi potem klasztor. Był znany ze swojego cnotliwego życia, surowy dla siebie, ale dla innych bardzo wyrozumiały. W średniowieczu był jednym z najbardziej lubianych świętych.
• Marek(związany z Marsem)– ewangelista, syn Marii, właścicielki domu w którym odbyła się Ostatnia Wieczerza. Uczeń świętego Piotra, razem z Barnabą towarzyszył św. Pawłowi w I podróży misyjnej. Założył gminę chrześcijańską w Aleksandrii i został tam pierwszym biskupem. Poniósł tam śmierć męczeńską. Jest patronem Wenecji.
• Patryk(szlachetnie urodzony)– pochodził z Anglii, w wieku 16 lat porwany przez irlandzkich piratów, gdzie 6 lat przebywał w niewoli. Uciekł do Francji gdzie pobierał nauki w szkołach misyjnych. Papież Celestyn I w 432 roku ustanowił go biskupem w Irlandii. Udało mu się zdobyć poparcie lokalnych władców, mianując ich biskupami i organizując w ich społecznościach porządek klasztorny. To on rozpowszechnił zwyczaj zwoływania na modlitwę przy pomocy dzwonu. Przez 40 lat głosił Ewangelię w Irlandii, dodatkowo modląc się i żyjąc w ascezie. Pod koniec jego życia nastąpił podbój Irlandii przez pogan, co jednak nie zaprzepaściło jego dzieła. Pozostawił po sobie kilka dzieł, m.in. Wyznania oraz List do chrześcijańskich poddanych tyrana Korotyna. Zmarł w Armagh w 461 roku. Dzień św. Patryka jest świętem religijno-narodowym obchodzonym przez Irlandczyków na całym świecie. Jego symbolem jest trójlistna koniczyna, symbol Trójcy Świętej, o której św. Patryk mówił na początku każdej swoje misji.
• Paweł(drobny)– przed nawróceniem nosił imię Szaweł, urodził się w Tarsie, posiadając obywatelstwo rzymskie. Był faryzeuszem i zaciętym wrogiem Kościoła. Nawrócił się w 35 roku po tym jak objawił mu się Jezus. Odbył 3 podróże misyjne gorliwie głosząc Ewangelię. Po nawróceniu miał doznawać doświadczeń mistycznych. Aresztowany w Jerozolimie w 60 r., po dwóch latach został przewieziony do Rzymu, gdzie kilka lat przebywał w areszcie domowym. Po uwolnieniu odbył podróż do Hiszpanii i na Kretę, a w 67 roku po torturach został ścięty mieczem. Pozostawił po sobie 13 listów, stanowiących jeden z kanonów Pisma Świętego.
• Piotr(skała)– rybak, żonaty, uczeń św. Jana Chrzciciela. Jezus nadał mu imię Piotr i to on jako pierwszy uznał go za Mesjasza. Usłyszał od Jezusa: “Ty jesteś Piotr, Skała, i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”. Był wybrańcem spośród Apostołów, świadkiem największych cudów. Po zmartwychwstaniu Jezusa pierwszy wszedł do pustego grobu. Uznawany za pierwszego papieża. Prowadził szeroką działalność misyjną, aż dotarł do Rzymu, gdzie założył gminę chrześcijańską. Za prześladowań Nerona aresztowany i ukrzyżowany głową w dół. To nad jego grobem w IV wieku zbudowano kościół na którego miejscu stoi Bazylika św. Piotra.
• Szymon(Bóg wysłuchał)– najmniej znany z dwunastu apostołów, Ewangelia wspomina o nim tylko trzy razy. Głosił Ewangelię wraz ze św. Judą w całej Afryce Północnej. Mieli ponieść śmierć przez ukrzyżowanie w Persji.
• Tomasz(podwajać)– jeden z dwunastu apostołów, nie było go podczas ukazania się apostołom zmartwychwstałego Chrystusa. Nie uwierzył ich opowieściom, dlatego Jezus ukazał się jeszcze raz i poprosił go, by włożył palce w miejsce ran. Wtedy miał wypowiedzieć słynne słowa „Pan mój i Bóg mój”. Uznawany za sceptyka, miał przeprowadzić ewangelizację Indii i Partów. Założył Kościół malabarski. Święty nie tylko Kościoła katolickiego, ale również luterańskiego, anglikańskiego, ormiańskiego, koptyjskiego, syryjskiego i prawosławnego. Jego imię wymienia się w Modlitwie Eucharystycznej Kanonu Rzymskiego.
• Wojciech(ten, któremu walka sprawia radość)– patron Polski, biskup i męczennik. W Europie czczony pod imieniem Adalberta, gdyż takie imię przyjął w trakcie bierzmowania. W wieku 27 lat stał się biskupem Pragi, jednak po pięciu latach niepowodzeń papież pozwolił mu odejść ze służby i przyjąć habit benedyktyński. Po paru latach Czesi zażądali jednak, aby Wojciech powrócił na stolicę biskupią. Stosunki wewnętrzne w kraju nie poprawiły się jednak i gdy Wojciech sprzeciwił się zamordowaniu kobiety, został zmuszony do opuszczenia kraju. Dodatkowo doszczętnie spalono jego gród rodzinny i wymordowano jego braci wraz z rodzinami. Wojciech udał się do Włoch gdzie Otton III, zachęcił go do działalności misyjnej. W związku z tym wybrał się on do Polski, gdzie został życzliwie przyjęty przez Bolesława Chrobrego, który zaproponował mu funkcję pośrednika w polskich misjach dyplomatycznych. Ten jednak wołał pracować wśród pogan. W drodze do Gdańska, na terenie Prus napadł go tłum pogan, odcięto mu głowę i nabito ją na pal. Chrobry wykupił jego ciało i z honorami pochował je w Gnieźnie. Dwa lata później został kanonizowany. W 1000 roku, w trakcie pielgrzymki Ottona III do jego grobu oficjalnie stał się patronem Kościoła w Polsce, a metropolia gnieźnieńska została proklamowana. Wojciech jest także jednym z trzech głównych patronów Polski, a jego żywot przedstawiają ryciny na drzwiach gnieźnieńskich.

Oprócz tych wcześniej wymienionych, istnieją oczywiście również inne święte imiona męskie do bierzmowania. Oto nieco mniej popularne, ale wciąż warte uwagi imiona do bierzmowania dla chłopaka wraz z opisem patronażu:

• Adrian-patron strażników więziennych,
• Antoni– patron rzeczy zagubionych,
• Augustyn– patron teologów i drukarzy,
• Bazyli– patron zarządzających szpitalami,
• Benedykt– patron Europy,
• Błażej– patron od chorób gardła, zębów i krwotoków,
• Cezary– patron lekarzy,
• Cyprian– patron żeglarzy,
• Dominik– patron dzieci, młodzieży, ministrantów i ciężarnych,
• Edward– patron Anglii,
• Gabriel– patron filatelistów, dyplomatów, posłańców i pracowników poczty,
• Hubert– patron myśliwych, leśników i sportowców a także optyków,
• Jacek– patron Polski,
• Maciej– patron budowniczych, cieśli i cukierników,
• Michał– patron złotników i rytowników,
• Mikołaj– patron dzieci, panien na wydaniu, piekarzy, żeglarzy, mieszczan, ubogich, uczniów,
• Maksymilian– patron rodzin i honorowych dawców krwi,
• Mikołaj– patron dzieci, kupców i jeńców, także uczonych i podróżnych,
• Rafał– patron lekarzy, pielgrzymów, nauczycieli i wojskowych,
• Roman– patron tonących i psychicznie chorych,
• Stanisław– główny patron Polski,
• Stefan– patron kamieniarzy, murarzy i umierających dzieci,
• Walenty– patron zakochanych i pszczelarzy,
• Zenon– Patron Werony, żebraków.